Medewerkers & vrijwilligers

Meck en Holt Cultureel Boekencentrum Nieuw-West

Eddie Mekkelholt | Boekhandelaar

Vertroostingen. Gewone woorden – Dirk de Wachter

Wat als een mens in de misère zit, wat helpt dan? Wat doen we wanneer het noodlot ons treft? Waar vinden we troost? Het antwoord kun je in enkele woorden samenvatten: in de aanwezigheid van de ander. Dat is de basis.

Eddie: ‘Dirk de Wachter is een geweldige verteller. Ik kijk graag naar filmpjes van hem op YouTube. Als ik zo’n filmpje aanzet, zit ik uren later nog te luisteren. Voor ik het weet is mijn avond voorbij. Dirk de Wachter heeft een bepaalde kijk op het leven die ik heel herkenbaar vind. En hij is net als ik heel recalcitrant. 

Hij kon naar school en studeren voor het beroep dat hij wilde. Allemaal ‘change’ noemt Dirk de Wachter dat. In zijn verhalen komt hij ook altijd weer terug op de ‘chance’.

-

Simon Wieringa | Boekverkoper

Iemand zijn – Joep Dohmen

In dit boek over de filosofie van de persoonlijke vorming laat filosoof Joep Dohmen zien op welke manieren wij ons kunnen ontwikkelen tot zelfstandige en betrokken mensen. We leven in een vloeibare tijd. Er zijn zoveel invloeden en zoveel opties. Er klinken zoveel stemmen en er is zoveel lawaai. Hoe kunnen we daarin overeind blijven en onszelf bewaren? Het is wel degelijk mogelijk dat we onszelf beter gaan begrijpen. We kunnen onze emoties en verlangens onderzoeken en gaandeweg ontdekken wat we echt willen. Bij deze zoektocht naar praktische wijsheid kan de filosofie ons helpen.

Simon: ‘Ik vind de vormgeving van het boek zo ongelofelijk mooi. Het omslag doet me aan Giacometti denken, een hele bekende beeldhouwer. Mijn interessegebieden, maatschappij en filosofie komen samen in dit boek. Ik lees dit soort boeken niet van a tot z, maar gebruik ze als naslagwerk. Als er bijvoorbeeld iets gaande is in de politiek, dan denk ik: wat zegt Joep Dohmen daarover? En dan zoek ik dat op.’

Een greep uit onze vrijwilligers

-

Suzanne Onderwater

De wind kent mijn naam – Isabel Allende

Een indrukwekkende roman over moed, liefde en ballingschap

Op een koude decemberdag in 1938 wordt de vijfjarige Samuel Adler door zijn moeder op een kindertransport naar Engeland gezet. In de Kristallnacht een maand eerder hadden de nazi’s het appartement in Wenen waar het joodse gezinnetje Adler zo gelukkig was, kort en klein geslagen. Samuels vader is verdwenen, zijn moeder komt Oostenrijk niet meer uit. Hij zal zijn ouders nooit meer zien. In Engeland wordt hij opgevangen door een kinderloos echtpaar, dat hem liefdevol begeleidt naar volwassenheid. En wanneer hij vijfendertig is, emigreert Samuel naar San Francisco, om er violist bij een symfonieorkest te worden.

Vele jaren later, in 2019, vluchten de zevenjarige Anita Díaz en haar moeder voor het geweld in El Salvador naar de Verenigde Staten. Maar aan de grens worden ze van elkaar gescheiden. Haar moeder wordt teruggestuurd en het meisje blijft alleen achter in een smerig opvangkamp. Daar ontfermt Selena Durán, een jonge maatschappelijk werkster, zich over Anita en weet een veilig thuis voor haar te vinden, bij Samuel Adler. Voor Samuel is het alsof de geschiedenis zich herhaalt. Met alles wat in zijn vermogen ligt, ondersteunt hij de pogingen van Selena om Anita’s moeder op te sporen.

-

Andre Bos

De onderaardsen – Jack Kerouac

De onderaardsen (Vertaald uit het Engels: The subterraneans) is een cultroman van Jack Kerouac (1922-1969), die deel uitmaakte van een groep schrijvers die later The Beat Generation werd genoemd.  De roman vertelt ondermeer over de verwikkelingen van een jonge schrijver, net als Kerouac een Frans-Canadese man en een vrouwelijk personage, het meisje Mardou Fox, die met haar vrienden in San Franciso jazzclubs en bars bezoekt.

Andre: “Toen ik een jaar of zestien was, kwam ik veel in het koffiekeldertje op het Frederiksplein. En daar kwam ik dit boekje bij toeval tegen, het is een van mijn favoriete boeken gebleven. Het is een hele mooie liefdesgeschiedenis van Jack Kerouac en het zwarte meisje Mardou Fox. Hij heeft zelf gezegd in een van zijn biografieën dat Mardou Fox de grote liefde van zijn leven was. Het boek is ook verfilmd in de jaren ‘70, maar Hollywood heeft er helaas een draak van een film van gemaakt, want koos ervoor om het zwarte meisje te laten spelen door Leslie Carron.’

-

Griet Mulder

De jaren – Annie Ernaux.

Dit boek is een collectieve autobiografie van onze tijd. Het vertelt het verhaal over de periode 1941-2006 door de lens van het geheugen, van tegenwoordige en herinnerde indrukken, culturele gewoonten, taal, foto’s, boeken, liedjes, radio, televisie, reclame en krantenkoppen.

Annie Ernaux slaagt erin een vorm te vinden die zowel subjectief als onpersoonlijk, particulier als collectief is, een nieuw genre in feite, dat beoogt het verleden te vangen. Als vermenging van autobiografische fictie en sociologie is De jaren ‘een Op zoek naar de verloren tijd van ons tijdperk van mediadominantie en consumentisme’ (The New York Times), een monumentale bijdrage aan de twintigste-eeuwse Franse geschiedenis zoals weerspiegeld in het leven van één vrouw. 

Griet: ‘Ik las het boek met mijn leesclub. Het boek had mij wel te pakken. Ik vond het heel erg boeiend om het leven van een vrouw, vanaf toen ze heel jong was tot nu, ze is nu aardig op leeftijd, zo te kunnen volgen.’

Petra

Petra Willemsteijn

The hill we climb – Amanda Gorman

Amanda Gorman maakte wereldwijd diepe indruk met de voordracht van haar gedicht ‘The Hill We Climb’ tijdens de inauguratie van Joe Biden.

Petra: ‘Ik vind het een prachtig gedicht. Toen ik haar voordracht live op tv zag bij de inauguratie van Joe Biden werd ik zo geraakt. Het is voor mij een heel mooi voorbeeld hoe woorden kunnen raken. En ik vind het ook een heel hoopvol gedicht en dat hebben we heel erg nodig in deze tijd. Ik vond de titel heel toepasselijk ‘The hill we climb’, dat zijn we ook een beetje aan doen met de Coöperatieve vereniging Cultureel Boekencentrum Nieuw-West.’

-

Ronald Mauer

Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de Anaconda –  Bibi Dumon Tak

Bibi Dumon Tak laat dieren aan het woord die spreekbeurten houden over andere dieren. Sommige dieren hebben elkaar nog nooit gezien, anderen kennen elkaar juist heel goed. Zoals de poetsvis, die vooral de scherpe tanden van de haai kent, en de vos, die voornamelijk geïnteresseerd is in de smaak van de gans. De zebra houdt zijn spreekbeurt over zwart-witte dieren en de doodshoofdvlinder weet alles over de doodshoofdaap te vertellen. En zoals bij iedere spreekbeurt is er na afloop gelegenheid tot het stellen van vragen.

Ronald: ‘Als je in de politiek zit lees je ontzettend veel, honderden pagina’s per week en dan ben je soms al blij als je even niet hoeft te lezen. Ik lees graag boeken van schrijvers zoals Dostojevski, Brouwers, Van der Heijden, Marques. Maar ik lees ook heel graag voor. Aan Liz, de kleindochter van mijn vriendin. We lezen nu ‘Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de Anaconda’. Het gaat over beestjes die over andere dieren een spreekbeurt houden. Dus de merel over de halsbandparkiet. Het is zo’n leuk herkenbaar boek.’

-

Jan Castenmiller

De laatste dagen van Europa – Antonio Scurati

Dit derde deel van Scurati’s Mussolini-romans beslaat de periode van 1938 tot en met 1940: het hoogtepunt van het zelfbedrog van fascistisch Italië, dat buigt voor de rassenwetten en het bondgenootschap met nazi-Duitsland. Scurati beschrijft hiermee de laatste dagen van een Europa dat niet in staat bleek te ontsnappen aan het kwaad van het totalitarisme: een tragische en krachtige roman, vol waarschuwingen voor onze toekomst

Jan: ‘Ik las de recensies in de Volkskrant en de NRC. Ik heb dit deel nog niet gelezen, maar het thema ‘De toekomst van Europa’ houdt mij erg bezig. De parallellen met het heden zijn onmiskenbaar.’

-

Niko Koers

Jacques de fatalist en zijn meester – Denis Diderot. Vertaald door Martin de Haan.

Niko: ‘Voor mij is Diderot de kampioen van de Verlichting. Hij werd bekend doordat hij de encyclopedie heeft gemaakt; als je alles weet dan komt de verlichting. Maar hij was ook een begenadigd romanschrijver en daar zit dus ook zijn filosofie in. Jacques de fatalist en zijn meester is eigenlijk een boek over de vrije wil versus de lotsbestemming. Jacques die zegt dat het  allemaal boven beschreven staat en dat het niet uitmaakt wat je doet en het dus doet. En zijn meester die van de vrije wil is en daarom helemaal niets doet. Die kijkt alleen maar op zijn horloge en kauwt tabak. En dat is zo’n geweldige contradictie en dat is zo de  essentie van dat filosofische vraagstuk en meesterlijk beschreven in een soort schelmenroman.

Niko Koers gaf het boek zelf uit. ‘Ik had een essay uitgegeven van Diderot over schilderen. Martin de Haan had dat essay gelezen. Hij had het boek eerder vertaald en wilde het graag opnieuw uitgegeven zien.  En dat is dus deze uitgave geworden, mijn eigen uitgave van mijn lievelingsboek. 

Op de omslag zie je twee rollen. Jacques zegt de hele tijd: ‘Het staat boven beschreven op een grote rol, die tijdens ons leven wordt afgewikkeld’. Het zijn twee personages, dus het zijn twee rollen. Het is een tekening gemaakt door Hanneke, mijn vrouw, die ik voor het eerst zo ver heb gekregen dat ze een tekening voor mijn boek ter beschikking wilde stellen.’

-

Marij Rossmark

Lessen van Ian McEwan

Gemiste kansen, verloren liefdes, muziek, vrienden, literatuur, seks en politiek, álles komt voorbij in deze roman, waarin het leven van de hoofdpersoon Roland moeiteloos wordt verweven met de grote gebeurtenissen van onze recente geschiedenis: van de Suezcrisis naar de Cubacrisis en van de val van Muur tot de klimaatcrisis en de recente pandemie. Een tijdsgewricht dat dichtbij McEwan zelf ligt. Met Lessen heeft Ian McEwan misschien wel zijn meest persoonlijke roman tot nu toe geschreven.

Marij: ‘Ian McEwan is mijn favoriete schrijver. Hij schrijft psychologisch heel interessant, hij is echt een meester in het beschrijven van gevoelens van zijn personages. En hij weet de geschiedenis, die van onze generaties, de jaren na de Tweede Wereldoorlog, zo ontzettend goed te beschrijven. Die geschiedenis neemt hij mee in al zijn boeken.’

Annemarie

Annemarie Jongkoen

Het geminachte kind – Guus Kuijer

Kinderlijkheid en volwassenheid worden doorgaans als tegenpolen beschouwd. Volwassenen proberen alle eigenschappen van het kind-zijn zo snel mogelijk kwijt te raken. Hierdoor groeien volwassenen en kinderen steeds verder uit elkaar. Op scholen wordt weten belangrijker geacht dan vragen. Onwetendheid wordt niet gezien als een begin van onderzoeken, vragen zijn niet belangrijk, alleen antwoorden tellen. Onze cultuur vindt dat er maar één waarheid is en probeert iedere vorm van nieuwsgierigheid uit te bannen. Niet dat kinderen per se beter zijn dan volwassenen. Zeker niet. Maar er is één groot verschil tussen volwassenen en kinderen: kinderen hebben geen macht. Als iemand macht wil verwerven, is er dus maar één oplossing: afstand doen van de kinderlijkheid. Maar zo verlies je meer dan je wint, betoogt Guus Kuijer.

Annemarie: ‘In de eerste klas van de lagere school schreef juf Anja in mijn rapport dat ik een lettervreter was. Maar wie was dat niet in de jaren ‘70? Ik ben namelijk van de generatie geluksvogels die opgroeide met de boeken van Guus Kuijer. Vanaf het moment dat ik kon lezen, verslond ik zijn boeken. Met de poppen gooien, Krassen in het tafelblad, Papa is een hond, Een gat in de grens, Hoe Mieke Mom haar maffe moeder vindt. Het zijn allemaal boeken waar de verlangens en gevoelens van kinderen centraal staan. En dat is uiteindelijk waar ook zijn essay, Het geminachte kind over gaat. Het verscheen eerder in 1980, en is recent opnieuw  uitgebracht met een voorwoord van Arnon Grunberg.’

-

Hanneke van der Veen

Vlucht over de Pyreneeën. Mijn tocht met Walter Benjamin – Lisa Fitko

Lisa Fittko beschrijft haar tochten, met voornamelijk Duitse vluchtelingen, uiterst aanschouwelijk. Bijzonder indrukwekkend is haar reis met de kortademige filosoof Walter Benjamin, ook omdat zij zijn zware aktetas droeg met daarin het enige manuscript van zijn Passagenwerk, dat sinds zijn zelfmoord spoorloos is. Als het om standvastigheid, solidariteit, politieke intelligentie en onafhankelijkheid van geest in tijden van verzet gaat, is Lisa Fittko’s boek net zo uniek als deze Joodse socialiste zelf.

Hanneke: ‘Wat mij aanspreekt is dat het een verhaal is van een moedige vrouw. Het speelt in de Tweede Wereldoorlog, een periode die ik sowieso heel erg interessant vind. De mensen die toen leefden werden uitgedaagd, met de vraagstukken van die tijd: wat voor positie kies je, wat doe je? Ik vind dat ook hele relevante vragen voor nu. Er is tegenwoordig een Walter Benjamin Hiking trail. Ik ben zelf een fanatieke wandelaarster en zou dat pad graag zelf een keer lopen.’

 

-

Roelie Duyvendak

How to be both – Ali Smith

(Engelstalig, de Nederlandse vertaling is ‘Het een als het ander’. )

Het boek is opgedeeld in twee delen, beide ‘One’ genaamd. De helft van de oplage presenteert als eerste deel het verhaal van de weerspannige en slimme tiener George (Georgia), die rouwt om het plotseling verlies van haar moeder en als tweede deel het in de eerste persoon beschreven leven van de Renaisance–schilder Francesco del Cossa, waarin zijn beroemde fresco’s in het Palazzo Schifanoia in Ferrara een rol spelen. De andere helft van de oplage keert die volgorde om. Dat levert verschillende interpretaties en een bewust ingezette verwarring op (eenmaal in een versie gelezen, is lezing van de andere bijna onmogelijk). 

Roelie: ‘Ik vind de schrijfster geweldig. Ze is heel vernieuwend in de manier waarop ze boeken schrijft. Dit boek heeft dat ook weer. Het zijn eigenlijk twee boeken om elkaar heen gevouwen. Het is een prachtig boek over verlies, het meisje verliest haar moeder. En over kunst. Omdat ik dit boek heb gelezen ben ik naar Ferrara gegaan om fresco’s te gaan bekijken, anders was ik daar waarschijnlijk niet zomaar naar toe gegaan. Maar dit boek heeft dat zetje gegeven, echt fantastisch. De schrijfster vertelt in het boek dat de schilder van de fresco’s waarschijnlijk een vrouw is geweest. Dat beargumenteert ze heel goed aan de hand van de fresco’s zelf.’

-

Marja van der Veldt

De vermakelijke historie van Reinaert de Vos – opnieuw verteld door Jan Mens

De middeleeuwse dierenfabel Reinaert de vos is nog altijd actueel. In de fabel vertegenwoordigt elk dier een menselijke ondeugd. Al zevenhonderd jaar wordt het verhaal doorverteld; met gesproken woorden, met gedrukte woorden.

Reinaert wordt wegens zijn sluwe vossenstreken voor de rechtbank van koning Nobel gedaagd. Hij krijgt het onmogelijke voor elkaar: met een schurkenstreek weet hij de zaak in zijn eigen voordeel te keren. Ondanks de grote schurkachtigheid krijgt de lezer van begin af aan sympathie voor de slimme vos.

Marja: ‘Deze uitgave is van eind jaren 50 van de Margriet Jeugdbibliotheek. Dit boek heeft mij als kind het zetje gegeven om te gaan lezen.’

Jolanda Pel

Openbaring, het eerste deel in de Ryevaar-trilogie van Jeroen Windmeijer en Tjarko Evenboer

Jolanda Pel, een van de vrijwilligers die elke zaterdag voorleest aan kinderen in de boekhandel, vertelt over een van haar favoriete boeken.

In de thriller Openbaring, het eerste deel in de Ryevaar-trilogie van bestsellerauteurs Jeroen Windmeijer en Tjarko Evenboer, is Simon Ryevaar is religieus antropoloog aan de Universiteit Leiden en gespecialiseerd in ‘eindtijdbewegingen’ – geloofsgroepen die menen dat het einde van de wereld aanbreekt. Als een bevriende archeoloog in een grot in Turkije een mysterieuze inscriptie uit het Bijbelboek Openbaring ontdekt, zet dit alles wat Simon denkt te weten op zijn kop. Is het mogelijk dat gelovigen het Bijbelboek al tweeduizend jaar lang verkeerd interpreteren? Voordat hij een antwoord heeft kunnen vinden, wordt zijn vriend op grimmige wijze vermoord.

Ondertussen doet de Leidse journalist Nova le Temps onderzoek naar The Bride, een sekte die dankzij zijn charismatische leider steeds meer leden trekt. Terwijl Nova dieper graaft komt er schokkende informatie over de sekte naar boven, maar stuit ze ook op steeds meer verzet en raadselachtige intimidaties.

Wanneer de paden van Simon en Nova kruisen, beginnen ze een zoektocht naar het verborgen verleden van de sekteleider. Het is het begin van een levensgevaarlijke reis dwars door Europa en daarbuiten – op zoek naar de waarheid, en op de vlucht voor de mensen die hen ten koste van alles tegen willen houden.

Jeroen Windmeijer en Tjarko Evenboer combineren hun fenomenale kennis van de Bijbel én hun schrijftalent in deze meeslepende thriller, waarin zij een volledig nieuw en schokkend perspectief op de Bijbel verweven met een ijzersterke plot die de lezer beduusd achterlaat. Voor de lezers van Dan Brown.

Jolanda: ‘Jeroen Windmeijer schrijft zijn boeken altijd vanuit zijn antropologische achtergrond en geeft er een Sherlock Holmes achtige twist aan. Hij verbindt antropologie, geschiedenis en fictie met elkaar. Dat doet hij op een manier waarop je gaat geloven dat wat hij schrijft echt is. Ik ga heel erg op fantasy, op thrillers, maar wel de darkside.’.

Henk Versluis

Deirdre en de zonen van Usnach

Dit boek is een prozaverhaal geschreven door A. Roland Holst. Het boek werd voor het eerst gepubliceerd in 1916 in het meinummer van De Gids, een literair tijdschrift. In 1920 verscheen de eerste druk. Het boek is gebaseerd op Keltische mythologie. Adriaan Roland Holst was een symbolist en in het boek zijn dan ook vele symbolische elementen verwerkt. Het boek is poëtisch geschreven.

Het verhaal gaat over Deirdre, een vrouw. Zij is de draagster van het noodlot dat ondergang zal brengen over de heersers van het Ierse rijk.

Henk: ‘Adriaan Roland Holst was voornamelijk een dichter, daar is hij het meest bekend van, maar hij heeft ook een aantal prozawerken geschreven en dan met name oude Keltische verhalen. (Holst studeerde Keltische Letteren aan de Universiteit van Oxford) 

Dit boek heb ik op de middelbare school ontdekt, rond 1970 en het maakte in die tijd veel indruk op me. Het is combinatie van het beschrijvende, beeldende vertellen en de thematiek die me toen en eigenlijk nu nog steeds, na al die jaren, zo aanspreekt: de predestinatie, het lot van de mens.